εεε.....μα είναι δυνατόν μεσημεριάτικα?

Γυρνά μια μέρα σπίτι η Αννούλα, ιδρωμένη, κάτασπρη, ισα - ισα στεκόταν στα πόδια της. Την βλέπει η μητέρα της και την ρωτά τι της συνέβη.

Αννούλα: Ας' τα μαμά, Εκεί που πήγα στον κύριο Γιώργο για μάθημα μου έδωσε λίγες καραμέλες και μου είπε να χαλαρώσω.

Μαμά: (φωνάζοντας στον σύζυγο που καθόταν στο σαλόνι) Το άκουσες Κώστα ??

Κώστας: Το άκουσα, το άκουσα !

Αννούλα: Μετά μου είπε να βγάλω το μπουφάν μου και να καθίσω στον καναπέ.

Μαμά: Το άκουσες Κώστα ??

Κώστας: Το άκουσα, το άκουσα !

Αννούλα: Μετά μου είπε να βγάλω την μπλούζα μου και τα παπούτσια μου.

Μαμά: Το άκουσες Κώστα ??

Κώστας: Το άκουσα, το άκουσα !

Αννούλα: μετά μου είπε να βγάλω την φουστίτσα μου και το μπλουζάκι μου

Μαμά: Το άκουσες Κώστα ??

Κώστας: Το άκουσα, το άκουσα !

Αννούλα: Μετά μου είπε να βγάλω το βαρκάκι μου και να ξαπλώσω στον καναπέ.

Μαμά: Το άκουσες Κώστα ??

Κώστας: Το άκουσα, το άκουσα !

Αννούλα: Με τα άρχισε να με χαϊδεύει και να μου κάνει περίεργα πράγματα με την γλώσσα του.

Μαμά: Το άκουσες Κώστα ??

Σηκώνεται κι ο Κώστας, ρίχνει δυο χαστούκια στη μικρή και της λέει: